Certyfikat wydany przez Tabletka gliniana

W tej publikacji można znaleźć nieco zmienione informacje na temat tej glinianej tabliczki.

Z pierwszego rozdziału i powiązanego rozdziału „Datowanie kalendarza babilońskiego na rok 568 p.n.e.” można stwierdzić, że przedmiotowa tabliczka gliniana jest prawdopodobnie pierwotnie relacją naocznego świadka dotyczącą roku kalendarzowego babilońskiego 568/567 p.n.e. wydarzenia.

Można także stwierdzić, że przyjęty przez badaczy błąd dotyczący 8. dnia miesiąca Nisannu jest jedynie założeniem. Data podana na tej glinianej tabliczce jako 9. dzień miesiąca Nisannu jest poprawna w odniesieniu do roku 568 p.n.e.6-1. Potwierdza to również początek miesiąca Ajaru następujący po miesiącu Nisannu opisanym na glinianej tabliczce.

Skopiuj cechy

Na tej glinianej tabliczce kryje się coś więcej niż tylko data wskazująca na kopię.

Można zaobserwować długi okres czasu, różnicę ponad pół roku, dla którego nie ma danych. Świadczy to o tym, że stare gliniane tabliczki pochodzące prawdopodobnie z tamtych czasów były tak zniszczone, że astrolodzy babilońscy nie byli w stanie odtworzyć znajdujących się na nich informacji.

W 11 roku panowania Nabuchodonozora

Kiedy astrologowie babilońscy zaczęli kopiować związane z tym stare gliniane tabliczki około II wieku p.n.e.6-2, co można było odczytać z ich daty? Czy można było na nich odczytać datę: „W 11 roku panowania Nabuchodonozora”?

Być może.

W każdym razie użyli ówczesnego narzędzia astronomicznego i korzystając z ruchów Księżyca i planet, ustalili datę glinianej tabliczki dokładnie na rok 568 p.n.e.

Jeśli przeczytał wspomnianą datę, musiał być bardzo zaskoczony.

Przecież dysponowali jedynie informacjami o panowaniu Nabuchodonozora II, a liczba „11” nie wydawała się pasować do tego początku. Według posiadanej przez nich listy królów odpowiadała ona 37. rokowi panowania Nabuchodonozora II. Więc napisali ten rozdział na kopii. Możliwe jest również, że oryginalny tekst został tak uszkodzony, że nie można było ustalić roku, ale można było z niego w jakiś sposób zrozumieć imię króla „Nabuchodonozor”.

A co by było, gdyby w dacie imię króla było zupełnie inne? Ponieważ astrolodzy babilońscy datowali już glinianą tabliczkę na rok 568 p.n.e., niekoniecznie zmienili datę oryginalnej glinianej tabliczki ani lata panowania królów, biorąc pod uwagę rodzaj posiadanej wówczas wiedzy historycznej. Dlaczego nie? Zinterpretowaliby, że znaleźli zupełnie nowe informacje w historii i uznaliby za prawdopodobne, że ten „król o nowym imieniu” sprawował tę funkcję wspólnie z Nabuchodonozorem II, jego współwładcą. Być może zechcieliby przekazać tę „znalezioną wiedzę” potomności.

W związku z tym tabliczka gliniana VAT 4956 składa bezsłowne świadectwo: w 568 rpne. Babilonią rządził król posługujący się imieniem Nabuchodonozor.

Nabuchodonozor V, pogardzany król

Już we wstępie nawiązano do zagadki, jaka może być przyczyna braku Nabuchodonozora V na liście królów babilońskich.

Nie można uznać za zbyt konsekwentny wniosek, że babilońscy uczeni w Piśmie popełnili błąd w tej kwestii i „zapomnieli” o jednym królu, który działał za ich życia.

Najbardziej prawdopodobny wydaje się powód religijny, dla którego jakiś król pragnie zostać całkowicie zapomniany i ukryty w historii narodu.

Czy zatem istnieją dowody na to, że Amel-Marduk mógł mieć inne pochodzenie religijne?

Tak, to prawda.

Z przekazu biblijnego wynika, że ​​okazywał on współczucie więźniom żydowskim. Wypuścił z niewoli króla judzkiego Jehojachina i uczcił go,

aby do końca życia mógł jeść w zamku królewskim przy jednym stole z królem.

Zatem Nabuchodonozor V mógł okazywać Żydom pozytywne zainteresowanie na wiele innych sposobów. To rozwścieczyło „purystów” Babilończyków i dlatego Nabuchodonozor V był przez całe swoje życie królem pogardzanym. I być może ta jego cecha była jednym z powodów, dla których został zamordowany przez szwagra króla, Neriglissara. Panowanie Nabuchodonozora V trwało zatem około 18 lat i 4 miesięcy w latach 578-560 p.n.e.

Wcześniej wspomniano o starej matce Nabunaida, Adad-Guppi, i sporządzonej przez nią liście królów. To nasuwa pytanie: dlaczego tak stara kobieta wyglądała

wypada sporządzić listę królów? Czyż wykonywanie lutni królewskich nie należało do zadań wyznaczonych do tego uczonych w Piśmie? Z tego możemy wyciągnąć wniosek, że Adad-Guppi, o ile był autorem listy, chciał zasugerować, że imię Nabuchodonozora V nie powinno być wymieniane na liście królów. Taka procedura dyskwalifikacji niepopularnego króla z listy królów nie była niczym niezwykłym w starożytności.

Amytis, żona Nabuchodonozora

Babiloński Berossos podaje, że mediajski król Astyages dał swoją córkę Amytis za żonę Nabuchodonozorowi6-3 (Jednak z pism Ksenofonta można było wywnioskować, że była to córka Kyaksaresa II.6-4) Badacze uważają to za niemożliwe i interpretować wypowiedź Berossosa jako pewnego rodzaju błąd, jeśli należy ją tak dosłownie interpretować. Powodem tego jest to, że według badaczy Astyages został królem około 585 roku p.n.e. i w tym czasie poślubił Aryenis, córkę króla Lidii. Można przypuszczać, że Amytis urodziła się najwcześniej w następnym roku i w chwili zakończenia panowania Nabuchodonozora II miała nie więcej niż trzy lata. Jeśli i kiedy zastosuje się starą chronologię, okaże się, że Nabuchodonozor II był bardzo stary w latach sześćdziesiątych wieku p.n.e., kiedy Amytis była gotowa do małżeństwa ze względu na swój wiek.

Ale gdy zastosujemy to trochę inaczej, problem ten znika. Być może Astyages lub Kyaksares II oddał swoją córkę za żonę synowi Nabuchodonozora II, gdy ten przyjął imię Nabuchodonozor. W tym przypadku mógł mieć miejsce rok 565 p.n.e.